Waterbehandeling, informatie over het behandelen van water

Waterbehandeling

Water moet vaak worden behandeld voordat het geschikt is voor consumptie. Zo wordt waterbehandeling toegepast voor drinkwater maar ook voor industrieel watergebruik. We onderscheiden hier een aantal waterbehandeling methodes:

  • Membraanfiltratie:
    • Microfiltratie
    • Ultrafiltratie
    • Nanofiltratie
    • Omgekeerde osmose
  • Ionenwisseling
  • Koolstof filtratie [Adsorptie]

Membraan filtratie

Dit is de algemene term voor waterbehandeling waarbij een membraan wordt gebruikt. Hierbij is de grootte van de poriën in het membraan en de fysische eigenschappen van de stoffen bepalend voor welke deeltjes worden doorgelaten en welke juist niet. De doorlaatbaarheid [lees diameter] van de poriën wordt uitgedrukt in micrometers [of micron]. Het symbool hiervoor is µm. Één micrometer is gelijk 0,000001 meter, ofwel een duizendste deel van een millimeter. Micro- en ultrafiltratie wordt vaak gebruikt voor het verwijderen van de grotere deeltjes. Deze membranen zijn dan ook relatief doorlaatbaar. Voor de verwijdering van kleinere organische en anorganische deeltjes wordt gebruik gemaakt van nanofiltratie en omgekeerde osmose of RO [Reverse Osmosis].

Microfiltratie

Dit principe wordt eveneens gestuurd door de poriëngrootte van de membranen. Microfiltratie wordt gebruikt voor de verwijdering van zwevende stoffen, troebelheid en micro-organismen. Het is een drukgedreven proces dat op basis van zeefwerking bacteriën volledig en virussen gedeeltelijk tegenhoudt.

Ultrafiltratie

Deze methode is vergelijkbaar met microfiltratie. De deeltjes die worden verwijderd zijn echter kleiner [moleculair gewicht lager dan 1000 g/mol] en ionen worden nauwelijks tegenhouden.

Nanofiltratie

Nanofiltratie maakt gebruik van drukverschillen en wordt vooral gebruikt voor de verwijdering van organische stoffen en microverontreinigingen [200 g/mol tot 1000 g/mol].

Omgekeerde osmose

Omgekeerde osmose of RO [Reverse Osmosis] gebruikt een membraan voor de verwijdering van zouten [ionen] maar ook minuscule organische moleculen. Een RO-systeem heeft twee compartimenten:

  1. Hoge druk
  2. Lage druk

In het hoge druk compartiment vinden we de te behandelen vloeistof. De compartimenten worden verdeeld door een permeabel membraan. De externe druk die wordt opgebouwd totdat deze groter is dan de osmotische druk, zorgt voor een verplaatsing van het oplosmiddel van de meest geconcentreerde oplossing naar de minst geconcentreerde. Dit proces wordt dus gestuurd door externe druk waardoor de richting van de osmotische stroming anders is dan bij osmose: omgekeerde osmose. Dit zorgt voor een geconcentreerde oplossing [concentraat] en een zuivere oplossing [permeaat].

Koolstoffiltratie [Adsorptie]

Houtskool heeft de eigenschap dat het eenvoudig allerlei giftige stoffen opneemt. Bij adsorptie of koolstoffiltratie hechten de moleculen van een gas of vloeistof zich aan het oppervlak van een vaste stof of vloeistof en bedekken deze daardoor met een laagje. Om water te ontdoen van zware metalen of chloor is dit een veelgebruikte methode van waterbehandeling voor drinkwater in particuliere situaties. Vooral Norit is bekend van het produceren van deze water filters. Vijf gram Norit heeft een effectief oppervlak ter grootte van een voetbalveld.

Ionenwisseling

Een ionenwisselaar haalt zoute bestanddelen uit het water. Het bekendste voorbeeld is waarschijnlijk de waterontharder. Hard water kan hiermee ontdaan worden van calcium- en magnesiumionen waardoor het water zachter wordt. Zelfs radioactief water kan met behulp van ionenwisseling gezuiverd worden. Ionenuitwisseling is in laboratoria tegenwoordig een veelgebruikt alternatief voor destillatie. Met ionenuitwisseling kan sneller en met minder energie zuiver water geproduceerd worden.

Neem contact met ons op